می‌ارزید اگر...

نرم‌تر از بوی یاس
آرام‌تر از تپش‌های قلب
لطیف‌تر از نگاه، و ملیح‌تر از تبسم
با تو سخن می‌گویم:
می‌سنجم و می‌بینم که می‌ارزید گلی اگر بودم، تا عطر تنت تفسیرِ وجودم بود، ململِ دستت زینتم، مهرت همه‌ی جرم و تقصیرم. و دو روزِ عمر را پیشِ افسونِ نگاهت خوش‌می‌رقصیدم
می‌پژمردم
می‌مُردم.

و به این می‌اندیشم که حتی می‌ارزید نخی سیگار اگر بودم، تا آرام می‌نشاندی‌ام در گوشه لعلِ نوشینِ سرخ. من به فنا می‌رفتم و تو به خلسه. دود می‌شدم به هوایت، در خونت، در شریان‌های وجودت، در ریه‌ات و در ذره‌ذره‌ی سلول‌های بدنت.
می‌سوختم
سرخ می‌شدم
دود می‌شدم
خاکستر می‌شدم
و به پایت می‌ریختم
و به پایت می‌مردم...

عشق...